Derleyen: Gonca Kocabaş / Milliyet.com.tr – Küba doğumlu iş insanı Mario Salcedo, kurumsal dünyada başarılı bir finans yöneticisiyken 1990’ların sonunda radikal bir karar aldı. Yıllarca büyük şirketlerde çalıştıktan sonra, iş hayatının ona sunduğu standart nizamı geride bırakmaya karar verdi. Artık ofislerde, beton binaların içinde sıkışıp kalmak istemiyordu. Hayatını daha manalı ve keyifli bir halde geçirebilmek için kendine yeni bir rota çizdi. O da sonsuza kadar denizde olmaktı. Başlangıçta tam vakitli bir yolcu olmayı düşünmüyordu.
‘BİNDEN FAZLA SEYAHAT GERÇEKLEŞTİRDİM’
Salcedo, Royal Caribbean’ın Voyager of the Seas gemisinde bir rezervasyon yaptırana kadar farklı sınırları test ederek etrafta dolaştı. Mario, “O vakitler dünyanın en büyük yolcu gemisiydi ve çok ihtilal niteliğindeydi. Birinci buz pateni pisti, birinci kaya tırmanma duvarı, gemi seyahatini öteki bir boyuta taşıyan birçok öge vardı” diyen Salcedo, o vakitten beri diğer bir gemiye ayak basmadı ve Royal Caribbean ile binden fazla seyahat gerçekleştirdi. “45 yaşıma geldiğimde, dünya çapında seyahat ederek hayatımda yeni bir sayfa açmak istedim, vizyonum buydu” diyen Mario Salcedo, “Hava, tren yahut deniz yoluyla seyahat konusunda hiçbir bilgim yoktu. Güney Florida’da yaşarken, Miami Limanı’na yanaşmış birçok gemi görmüştüm, bu yüzden bir gemi seyahatine başlamaya karar verdim ve asla geriye bakmadım. Hiçbir şey beni onlardan uzaklaştıramaz, zira bana kraliyet ailesi üzere davranılıyor” diye espri yaptı. Mario, “Kaptanların hepsi beni tanır. Bana on yıl evvel birinci defa ‘Süper Mario’ diyen Liberty of the Seas kaptanı Charles Teige’di, bu lakap gemiden gemiye aktarılıyor. Günde yaklaşık 5 saatimi çalışarak geçiriyorum, geriye kalan vakitlerimde ise yalnızca eğleniyorum. Sıfır gerilim. Bulabildiğim en güzel ömür tarzı” dedi.
Salcedo’nun ömrü, sabahları denize karşı kahvesini yudumlamak, güvertede yürüyüş yapmak ve günlerini sakin bir tempoda geçirmekten ibaret. Onun için her gün farklı bir liman, farklı bir görünüm demek. Lakin daima tatilde olmak üzere bir yanılgıya düşmemek gerek. Salcedo, seyahat ettiği gemilerde bir tıp ‘deniz göçebesi’ olarak yaşıyor ve uzaktan çalışarak finansal tahliller yaparak geçimini sağlıyor. Daima seyahat halinde olmasına karşın sıkı bir sistemi var. Sabah antrenmanlarını asla ihmal etmiyor, gün içinde belli saatlerde çalışıyor ve akşamları, gemi işçisiyle vakit geçirmeyi seviyor. Geminin güvertesi onun için bir ofis, restoranları yemek odası ve kamarası da meskeni üzere.
YILLIK 4 MİLYON LİRA HARCIYOR
Salcedo seyahatleri için yılda ortalama 100 bin dolar (yaklaşık 4 milyon lira) civarında bir bütçe ayırıyor ve seyahatlerini kredi kartıyla ödüyor, böylelikle mil de kazanıyor ve bunları seyahatlerinde kullanıyor. İç kamarada rezervasyon yaptıran Mario, “Kamaramda duş almak, giyinmek ve uyumak dışında hiçbir şey yapmıyorum ve seyahatlerimi yaklaşık iki yıl öncesinden planlıyorum. Bu formda art geriye uzun mühlet birebir odada kalabiliyorum“ diyerek ekledi:
“Genellikle benim üzere tek başına seyahat edenlerden yüzde 200 tek kişilik konaklama ek fiyatı alınıyor, fakat Royal Caribbean’ın sadakat kulübündeki statüm sayesinde benden sırf yüzde 50 fiyat alınıyor. Olağan bir yolcu üzere yemek yemiyorum. Günde bir öğün atlıyorum ve makul yiyorum. Çok dans ediyorum ve yürüyüş yapıyorum. Bunun dışında, liman günlerinde birden fazla geziyi atlıyorum ve tüplü dalış yapmayı tercih ediyorum. Salonlarda dans etmeye gidiyorum, televizyonda basketbol yahut futbol maçları izliyorum. Gemide yaptığım her şey toplumsallaşma fırsatı sağlıyor.”
Bu hayat usulü maliyetli olsa da, Salcedo bunu uzun yıllardır sistemli bir biçimde yönetiyor. Daima seyahat ettiği için turizm şirketleriyle özel mutabakatlar yapabiliyor, sık seyahat eden yolculara sunulan avantajlardan yararlanıyor ve gereksiz harcamalardan kaçınıyor. Kara hayatında masrafları olmadığı için, yalnızca seyahat ve gemi içi masraflarla ilgilenmesi kâfi oluyor.
‘KARADA DÜZ ÇİZGİ ÜZERİNDE ARTIK YÜRÜYEMİYORUM’
Sosyal açıdan ise Salcedo, kara ömrünün getirdiği rutinlerden sıyrıldığı için kendini daha özgür hissediyor. Gemide geçirdiği yıllar boyunca edindiği arkadaşlar, gemi çalışanları ve öbür yolcular sayesinde daima bir toplumsal etrafı var. Lakin uzun vadede, sabit bir meskene ve aile ortamına duyulan hasretin vakit zaman zorlayıcı olabileceğini de kabul ediyor. Salcedo, her yıl karada yalnızca 15 gün kadar kalıyor. Bu günlerde de ya doktor ya da banka işlerini hallediyor. Miami’de bu müddetlerde kalabilmek için açık tuttuğu bir konutu olan Mario, meskeninde de bir odası adeta gemi müzesine dönüşmüş durumda. Lakin meskene vardığında, açık denizlerdeki tam vakitli gemi hayatının en kıymetli dezavantajını yaşıyor. “Karadaki bacaklarımı kaybettim” diyen Mario, bu yüzden yürürken çok fazla sallanıyor ve düz bir çizgide asla yürüyemiyor.
Mario Salcedo’nun öyküsü, klasik ömür üsluplarının dışında bir hayatın mümkün olduğunu gösteriyor. O, konfor alanından çıkıp alışılmışın dışında bir hayat kurmayı başaranlardan biri. “Sonsuz Yolcu” olarak tanınan Salcedo, limanlara demir atsa da ruhu her vakit açık denizlerin özgürlüğüne bağlı kalacak.
